انواع رادیوگرافی 

 رادیوگرافی ساده
رادیوگرافی ساده اولین نوع تصویربرداری است که تصویر به صورت تصویری سیاه و سفید بر روی عکس یا فیلم رادیولوژی که به صورت یک ورقه پلاستیکی یا سلوفان شفاف است نقش می بندد.
پزشک این ورقه را مقابل نور قرار می دهد و تصویر را نگاه می کند.
رادیوگرافی ساده وسیله بسیار ارزشمندی برای بررسی استخوانها،شکستگی آنها و بیماری های مختلف آن است.

 رادیوگرافی دیجیتال 

در این نوع رادیوگرافی تصویر تهیه شــده به کامپیوتر فرســتاده می شود و پزشک از روی صفحه مانیتور کامپیوتر تصویر را می بیند.
البته می توان تصاویر را بر روی فیلم هم چاپ کرد.
تفاوت این روش با روش قدیمی،تفاوت در فیلم رادیوگرافیست.
همان تفاوتی که در دوربین های جدید دیجیتال با دوربین های قدیمی وجود دارد.

در تصویربرداری دیجیتال بجای فیلم پلاستیکی از یک صفحه الکترونیکی با میلیون ها نیمه هادی کوچک حساس به اشعه ایکس استفاده می شود.تابش اشعه ایکس به نیمه هادی ها موجب ایجاد بار الکتریکی می شود.هر کدام از نقاط مختلف صفحه یا پیکسل های آن میزان مشخص و متفاوتی از اشعه ایکس را دریافت کرده و بر حسب میزان اشعه،بار الکتریکی تولیدی هم متفاوت است.این بارها جمع آوری شده و به کامپیوتر ارسال می شود تا در آنجا اطلاعات پیکسل ها در کنار هم قرار گرفته و تصویر تشکیل شود.

  مزایای رادیوگرافی دیجیتال نبست به رادیوگرافی ساده 

1- سرعت بالاتر تهیه تصویر
2- کیفیت بهتر تصاویر
3-  کاهش هزینه ها به جهت حذف فیلم
4- توانایی آرشیو تصاویر با سهولت بیشتر و امکان کپی فیلم به هر تعداد و بدون صرف هزینه اضافی
5- توانایی ارسال تصاویر از مجاری الکترونیک مثل شبکه های بیمارستانی و یا از طریق اینترنت
6-  دسترسی بهتر و سریعتر پزشک به تصویر رادیوگرافی به محض تهیه آن
7- امکان نگه داری تمام تصویربرداری ها مانند رادیوگرافی ساده، سی تی اسکن، ام آر آی، سونوگرافی در یک بستر مشترک
8- امکان دستکاری کردن و ادیت تصویر (مانند بزرگ و کوچک کردن، روشن و تیره کردن، تغییر در کنتراست تصویر، علامت گذاری روی تصویر)

 رادیوگرافی رنگی (رادیوگرافی اختصاصی)

این روش در محاوره به عکس رنگی شناخته می شود و در آن قسمتهایی از بدن که در عکس ساده دیده نمی شوند توسط مواد خاصی قابل رویت و بررسی می گردند.
در این روش نیز از اشعه X استفاده می شود و مراحل انجام آن طولانی تر از  عکس ساده است و نیاز به آمادگی وجود دارد.

قبل از عکــسبرداری به بیمار مــواد خاصی تزریق شــده یا خــورانده می شود.به این مواد در اصطلاح پزشکی رنگ می گویند.
رنگی که به بیمار داده می شود در ظاهر رنگی نیست بلکه تنها ماده ای است که اشعه ایکس از آن عبور نمی کند.در واقع فیلم تهیه شده از این روش ها هم سیاه و سفید و خاکســـتری است و در نتیجه نهایی کار،تصویر رنگــی دیده نمی شود.
از رادیوگرافی رنگی برای تشخیص بهتر و دقیق تر بعضی ضایعات استفاده می شود.

  رادیوگرافی رنگی در چه نواحی از بدن کاربرد بیشتری دارد؟ 

برای دیدن قسمتهایی از دستگاه گوارش
نظیر مری،معده،اثنی عشر و روده کوچک پودر باریم را در آب حل نموده و در حین عکس برداری از راه خوراکی مصرف می نمایند و ضایعاتی نظیر زخم، تنگی، انسداد یا تومور و ... را تشخیص می دهند.
برای بررسی روده بزرگ همین ماده را از طریق مقعد به صورت تنقیه وارد نموده و از قسمتهای مختلف روده بزرگ عکس برداری می نمایند.

 رادیوگرافی رنگی در چه نواحی از بدن کاربرد بیشتری دارد؟ 

برای دیدن ترشح کلیه ها و مسیر حالب (لوله بین کلیه و مثانه) مواد خاصی را از طریق ورید تزریق می نمایند و این مواد پس از ترشح از کلیه در داخل کلیه ها،حالبها و مثانه تجمع پیدا کرده و با عکس برداری از آنها می توان به برخی از اشکالات سیستم اداری مانند ترشح و کارکرد کلیه ها،تنگی های مسیر حالب و ... پی برد.
برای تشخیص قطعی برگشت ادرار از مثانه به حالب و یا کلیه این مواد را از طریق سوند وارد مثانه نموده و عکس برداری انجام می دهند و در صورت برگشت این مواد از داخل مثانه به حالب یا کلیه آن را تشخیص می دهند.